„Ratuj, Panie!
Nie ma już pobożnego,
wierni zniknęli spośród ludzi.
Wszyscy się okłamują,
języki ich obłudne, a serca nieszczere”
(Ps 12,2-3).

Jak żyć w świecie,
gdzie prawda, szczerość i miłość nie są normą?
Czy przyzwyczaiłeś się do takiego świata?
Czy dobrze się w nim czujesz?

„Chodźcie, zobaczcie dzieła Pana,
który dokonał zdumiewających rzeczy na ziemi!”
(Ps 46,9).

Jeśli nie podejdziesz bliżej Boga,
jeśli nie skupisz na Nim uwagi,
to nie zauważysz wielkich dzieł dokonywanych przez Niego.

„Panie,
wysłuchałeś wołania pokornych,
umocniłeś ich serca,
nadstawiłeś ucha”
(Ps 10,17).

To pokorni wołają do Boga.
I to pokorni wsłuchują się w Jego odpowiedzi.

„Bóg jest naszą ucieczką i mocą,
niezawodną pomocą w utrapieniach”
(Ps 46,2).

Jeśli chodzi o pomoc w potrzebie,
to nawet najwierniejszy przyjaciel,
najbliższa ci osoba może zawieść.
Ale nie twój Bóg.
On jest niezawodny.

„Język jego krzywdzi,
powoduje nieprawość”
(Ps 10,7).

Wszechobecny hejt.

„Myśli bezbożny pełen pychy:
Nie będzie karał!
Nie ma Boga!
Oto całe jego myślenie”
(Ps 10,4).

Odrzucenie Boga
wynika ze strachu przed Jego sądem.
Często podświadomego strachu.

„Powstań, Panie,
by człowiek nie triumfował”
(Ps 9,20).

To nie człowiek ma triumfować.
Nawet człowiek pobożny nie ma triumfować.
Człowiek pobożny ma być pokorny.
Triumfować ma Bóg.