„Pomimo to nie zaufaliście Panu, waszemu Bogu,
który szedł przed wami drogą,
aby wyszukać wam miejsce na obóz,
aby wskazać wam drogę, którą macie iść”
(Pwt 1,32-33).

Pan Bóg nas nie pogania.
On idzie przed nami. Toruje nam drogę.
Prowadzi swoimi ścieżkami. Chociaż przez pustynię.
Ma jednak swój cel. Chce na prowadzić do Ziemi Obiecanej.
Naprawdę warto Mu zaufać.

„Szemraliście w waszych namiotach i mówiliście:
Z nienawiści do nas Pan wyprowadził nas z ziemi egipskiej,
aby wydać nas w ręce Amorytów na naszą zgubę”
(Pwt 1,27).

Boga miłości traktuje się jak Boga nienawiści.
Wszystkim dobrym Jego działaniom przypisuje się złe motywacje.

„Spójrz! Daję wam ten kraj, idźcie i weźcie w posiadanie ziemię,
którą Pan poprzysiągł dać waszym ojcom:
Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi, a po nich ich potomstwu”
(Pwt 1,8).

Po co tkwić na pustyni, skoro Pan Bóg daje nam w posiadanie
kraj mlekiem i miodem płynący?
On nam daje Królestwo Niebios.

„Z nami zaś niech czyni to, co się Jemu podoba,
przez Jezusa Chrystusa, któremu chwała na wieki wieków”
(Hbr 13,21).

Czy jesteś gotów przyjąć każde działanie Boga w twoim życiu?
Jezus był gotów.
I dzięki Jego pomocy my również możemy być gotowi.
Pozwól Bogu robić z tobą to, co się Jemu podoba,
a niekoniecznie tobie.
To jest prawdziwe poddanie.

„A Bóg pokoju, który przez krew wiecznego Przymierza
wyprowadził spośród zmarłych Wielkiego Pasterza owiec,
naszego Pana, Jezusa, niech wam udzieli wszelkiego dobra,
abyście pełnili Jego wolę”
(Hbr 13,20-21).

Bóg nam błogosławi po to,
żebyśmy zaczęli Go dostrzegać, doceniać i słuchać.

„Nie zapominajcie też o czynieniu dobra i dzieleniu się z innymi,
gdyż Bóg cieszy się takimi ofiarami”
(Hbr 13,16).

Bóg cieszy się, gdy okazujemy charakter podobny do Jego charakteru.

„Nie mamy tu przecież trwałego miasta,
ale poszukujemy przyszłego”
(Hbr 13,14).

Byle trzęsienie ziemi może zrównać z ziemią każde miasto.
Ale nie to, na które czekamy.