„Wzywaj Mnie,
a Ja ci odpowiem
i oznajmię ci rzeczy wielkie i niepojęte,
których nie znasz!”
(Jr 33,3).

Chcesz być mądry? Rozmawiaj z Bogiem.

„Ja bowiem znam zamiary, jakie mam względem was
– wyrocznia Pana –
zamiary dotyczące pomyślności, a nie nieszczęścia,
aby dać wam przyszłość i nadzieję.
Gdy będziecie Mnie wzywać i będziecie się do Mnie modlić
– wysłucham was.
Gdy zaś będziecie Mnie szukać – znajdziecie,
gdy będziecie Mnie szukać z całego serca.
Dam się wam znaleźć – wyrocznia Pana –
i sprowadzę z powrotem z waszej niewoli”
(Jr 29,11-14).

Jeśli czujesz się stłamszony i zniewolony,
to Jezus cię z tego stanu może uwolnić.
On tego pragnie jeszcze bardziej niż ty.

Jeśli naprawdę masz wszystkiego dosyć,
zacznij szukać Boga całym sercem.
On obiecuje, że wyjdzie ci na spotkanie.

„Podczas modlitwy zmienił się wygląd Jego twarzy,
a Jego odzienie stało się lśniąco białe”
(Łk 9,29).

Czy podczas modlitwy twoja twarz się zmienia?
Czy spotkanie z Bogiem tak zmienia twoje serce,
że jest to widoczne na zewnątrz?
Takie było doświadczenie Mojżesza:
„A gdy Mojżesz zstępował z góry Synaj,
mając w ręku dwie tablice Świadectwa, nie wiedział,
że skóra na jego twarzy promieniała po rozmowie z Bogiem”
(Wj 34,29).
To osobiste spotkania z Bogiem przekształcają twoje serce.
Zmieniają cię na lepsze.
Wewnątrz i na zewnątrz.
Brak zmian wynika z braku lub niewłaściwych kontaktów z Bogiem.

„Gdzie więc podziało się wasze szczęście?
Mogę wam zaświadczyć, że jeśli byłoby to możliwe,
to wyłupilibyście sobie oczy i dali je mnie”
(Ga 4,15).

Największe szczęście jest w dawaniu.
Gdy przestajesz dawać, tracisz szczęście.

„A jeśli nie zechcecie tego słuchać,
to moja dusza będzie płakać w ukryciu
z powodu waszej pychy
– naprawdę będzie płakać.
Z moich oczu będą spływać łzy,
ponieważ trzoda Pana dostała się do niewoli”
(Jr 13,17).

Bóg płacze przede wszystkim z powodu naszej pychy,
a nie z powodu niewoli.
Niewola jest tylko konsekwencją pychy.

„ponieważ usilnie i nieustannie ostrzegałem waszych ojców
od dnia, gdy wyprowadziłem ich z ziemi egipskiej aż do dziś,
mówiąc: Słuchajcie Mojego głosu.
Jednak nie słuchali i nie nadstawili swego ucha,
lecz każdy poszedł według zatwardziałości swego złego serca.
Sprowadziłem więc na nich wszystkie słowa tego przymierza,
które nakazałem, aby wypełniali, lecz nie wypełnili”
(Jr 11,7-8).

Bóg najpierw mówi jak postępować,
przedstawia konsekwencje złego zachowania,
potem ostrzega i zachęca do powrotu do posłuszeństwa,
a dopiero później karze.

„Wiem, Panie, że droga człowieka nie należy do niego
ani do tego, który idzie, by kierował swoimi krokami”
(Jr 10,23).

Albo Bóg prowadzi, albo szatan.
Żeby tak wszyscy o tym wiedzieli…
Wtedy zrozumieliby, że trzeba uciekać spod mocy szatana
pod moc Boga.