„W dzień okazuje mi Pan swoją łaskę,
a w nocy Mu śpiewam i modlę się do Boga mojego życia”
(Ps 42,9).

Każdy czas jest dobry na wielbienie Boga
i na rozmowę z Nim.
Najlepszą okazją do tego
jest codzienne zauważanie przejawów Jego dobroci.

„Zachowuje w sercu pouczenie Boga,
jego kroki się nie zachwieją”
(Ps 37,31).

Twoim życiem kieruje to, co masz w sercu.
To, czego nie kochasz, nie ma na ciebie dużego wpływu.
Możesz kochać Pana Boga albo Go lekceważyć.
O tym będzie świadczyło twoje zachowanie.

„Jak łania pragnie wody ze strumieni,
tak moja dusza pragnie Ciebie, Boże.
Moja dusza tęskni za Bogiem, Bogiem żywym
– kiedy przyjdę i ujrzę oblicze Boga?”
(Ps 42,2-3).

Prawdziwy, żywy Bóg, którego doświadczam,
odczuwam w moim życiu – za tym tęsknię.
Gdy Go doświadczasz, wtedy jesteś szczęśliwy.
Czy twoim największym pragnieniem jest spotykanie się z Bogiem?

„Unikaj złego i czyń dobro, a będziesz żył na wieki,
bo Pan miłuje prawo i nie opuszcza swoich świętych
– strzeże ich na wieki”
(Ps 37,27-28).

To, co jest dobrem, a co złem,
definiuje prawo Boga.
Bóg nazywa świętymi tych,
którzy postępują zgodnie z Jego prawem.

„Panie, zmiłuj się nade mną, ulecz moją duszę,
bo zgrzeszyłem przeciwko Tobie!”
(Ps 41,5).

Grzech to choroba duszy, którą tylko Bóg może uzdrowić.

„Pan umacnia kroki człowieka
i drogę tego, kogo kocha.
Ten, choćby się potknął, nie upadnie,
bo Pan podtrzyma go swoją ręką”
(Ps 37,23-24).

Twoja miłość do Boga nie oznacza,
że nie będziesz się potykał.
Ale jeśli poddajesz się pod ochronę Boga,
On cię uratuje.

„Wiele uczyniłeś cudów, Panie, mój Boże,
a w Twoich zamiarach wobec nas nikt Ci nie dorówna.
Chciałbym je opowiedzieć i rozgłosić,
lecz są zbyt liczne, by je wymienić”
(Ps 40,6).

Ile Bożych błogosławieństw w twoim życiu mógłbyś wymienić?
Ile zajęłoby ci to czasu?
Jeśli niewiele, to znaczy, że coś nie tak jest z twoim wzrokiem.
Ale nie okulisty ci potrzeba.
Potrzeba ci zastanowienia się
i przemyślenia swojego dotychczasowego życia.