„Nauczycielu, chcemy zobaczyć znak od Ciebie.
Jezus odpowiedział im: Pokolenie złe i wiarołomne czeka na znak,
ale znaku nie otrzyma poza znakiem proroka Jonasza.
Jak bowiem Jonasz był trzy dni i trzy noce we wnętrzu ogromnej ryby,
tak Syn Człowieczy będzie trzy dni i trzy noce w głębi ziemi”
(Mt 12,38-40).

Ludzie oczekują znaków, cudów i potwierdzeń.
A równocześnie pomijają wypełniające się proroctwa
w życiu Pana Jezusa.

„Plemię żmijowe! Jakże wy, którzy jesteście źli,
możecie powiedzieć cokolwiek dobrego.
Usta mówią przecież to, co przepełnia serce.
Dobry człowiek czerpie swoje dobro ze skarbca dobra,
a zły człowiek czerpie to, co jest złe, ze skarbca zła.
Mówię wam: W dniu sądu człowiek będzie musiał się rozliczyć
z każdego niepotrzebnego słowa.
Na podstawie bowiem twoich słów będziesz usprawiedliwiony
i na podstawie twoich słów będziesz potępiony”
(Mt 12,34-37).

Zarówno wewnętrzne dobro jak i zło wypływa przez usta.

„Spójrzcie: Drzewo dobre, to i jego owoc jest dobry,
drzewo złe, to i jego owoc jest zły.
Po owocach bowiem poznaje się drzewo”
(Mt 12,33).

Deklaracje to jedno, a ich spełnienie to zupełnie inna sprawa.

„Każde królestwo rozdarte niezgodą ulega spustoszeniu,
żadne też miasto czy dom rozdarte niezgodą nie ostanie się”
(Mt 12,25).

Królestwo Niebios jest wieczne,
ponieważ tam panuje zgoda i jedność.
Tak będzie wyglądało życie na odnowionej ziemi,
gdy Pan Jezus przyjdzie po raz drugi.

„Jak wielka jest różnica między człowiekiem a owcą”
(Mt 12,12).

Niektórzy uważają, że człowiek jest tylko gatunkiem zwierzęcia.
Ale w oczach i planie Boga człowiek jest kimś szczególnym.
Został stworzony w szczególny sposób.
Za człowieka Pan Jezus oddał swoje życie.

„Kiedy duch nieczysty wyjdzie z człowieka, błąka się po pustyni
i szuka spoczynku, a gdy go nie znajduje, wówczas mówi:
Wrócę do mojego domu, z którego wyszedłem.
Przychodzi i zastaje go wolnym, wysprzątanym i przystrojonym.
Wtedy wyrusza i sprowadza z sobą siedem innych
duchów gorszych niż on sam. Wchodzą i tam mieszkają.
I późniejszy stan tego człowieka jest gorszy od poprzedniego”
(Mt 12,43-45).

Nasze serce nie toleruje pustki. Jeśli nie wypełnia go Jezus,
zamieszkają w nim złe siły.

„Przyjdźcie do Mnie wszyscy utrudzeni i obciążeni,
a Ja wam dam ukojenie.
Weźcie na siebie Moje jarzmo i uczcie się ode Mnie,
że jestem cichy i pokornego serca,
a znajdziecie ukojenie dla waszych dusz.
Jarzmo Moje bowiem jest miłe, a Moje brzemię lekkie”
(Mt 11,28-30).

Ukojenie znajdziemy tylko w Jezusie.
Tylko wtedy, gdy będziemy Go naśladować.
Gdy będziemy szli Jego drogą
i gdy będziemy przejmowali Jego charakter.

„Przyjdźcie do Mnie wszyscy utrudzeni i obciążeni,
a Ja wam dam ukojenie”
(Mt 11,28).

Jacykolwiek pośrednicy są zbędni.
Z naszymi troskami i problemami możemy i mamy przychodzić
bezpośrednio do Jezusa.

„Biada tobie, Korozain! Biada tobie, Betsaido!
Gdyby bowiem w Tyrze i Sydonie dokonały się cuda,
które działy się u was, dawno już w worze pokutnym i w popiele
okazałyby skruchę” (Mt 11,21).

Czy zdajesz sobie sprawę z tych wszystkich cudów,
które Pan Bóg czyni w twoim życiu?
Czy padasz na kolana przed Tym, który tak działa?

„Nie puszczajcie mimo uszu tego, co słyszycie”
(Mt 11,15).

Boże Słowo, Jego obietnice i ostrzeżenia są zbyt cenne i ważne,
by je lekceważyć.